مامان فاطمه و بابا مرتضی

سلام تصمیم گرفتم از این به بعد برای خودم بنویسم نه برای نی نی سال نود با تمام پیچ و خمش به خوبی و خوشی گذشت لحظه تحویل سال 91 رو در بهترین و مقدس ترین نقطه عالم بین الحرمین بودم. خیلی خیلی خوب بود و خوش گذشت جای همه آرزومندان خالی. هنوز از سفر نگذشته مرتضی به مدت 17 روز من رو تنها گذاشت و رفت ماموریت. وقتی نرفته بود احساس میکردم یه سفر برای هر دومون لازمه که بدون هم بریم تا یه کم حال و هوامون عوض بشه اما الان میفهمم اصلا چه فکر بی خودی. واقعا هر لحظه بدون مرتضی برام صدسال میگذره. به هر جون کندنی هست دارم تحمل میکنم اما خوب قول میدم که دیگه همچین فکری هم از سرم رد نشه. دوستای گلم یکی یکی...